Ana Menü Sindirgidedeler Köyü

MÜCAHIT MAKBULE EFE
♥(¯`*•.¸♥B&Y♥¸.•*´¯)♥
Gördes kızı Mücahid Makbule Hanım 1902 yılında Gördes'te dünyaya gelmiştir. Babası Ali ustalar sülalesinden Abdullah Efendi'dir. Kalabalık olan ailenin küçük bir çiftliği ve arazileri vardır.

O zamanki her Gördesli kadın gibi Makbule Hanım da ata binmesini ve silah kullanmasını daha küçük yaşlarda öğrenmiştir. oniki yaşlarında iken babasını, kaybettiği için ağabeylerinin himayesinde büyümüştür.

1921 yılında Usturumcalı Halil Efe ile evlenmiş iki ay sonra da kocasıyla beraber akıncı olarak dağlara çıkmıştır. Müfrezelerle beraber, Demirci, Gördes. Simav, Bigadiç ve Sındırgı dağlarında sürekli dolaşan ve çok cesur olan Makbule Hanım, müfrezeleri en ümitsiz zamanlarda cesaretlendirmiş, her yerde her müsademede kahramanca savaşmıştır.

Düşmanla birkaç büyük muharebede bulunmuş, iki defa kocasıyla beraber pusuya düşmüş, fakat hiç bir zaman metanetini kaybetmemiş, telaş göstermemiştir.
Güvemdere Muharebesinin kazanılmasın­da cesaret ve kahramanlığı ile büyük rol oynayan, geri çekilen müfrezelerimizi cesaretlendirerek düşmana yeniden taar­ruz etmelerini sağlayan Makbule Hanım' hatıralarında Ibrahim Ethem Bey şu şekilde tarif etmektedir.
Kendisi siyah pantolon ve ceket ve uzun bir manto giyer, ayağında daima çizme ve başında da siyah başlık ve daima örtülü olup, yalnız gözleri meydanda bulunur. Kısa bir Japon filintası taşır ve düşmandan itinam olunmuş güzel bir doru ata biner ve daima müfrezenin dümdarı olarak kalırdı.
Efradın çoğundan iyi ata biner, tehlike anında en evvel silahı eline almış görülürdü. Dağ hayatının sıkıntı, zorluk ve tehlikelerine ve bütün ısrarlarına rağmen asla kocasından ayrılmayan Makbule Hanım, 17 Mart '1922'de Akhisar-Sındırgı arasında Koca Yayla'da düşmanla girişilen bir çarpışma sonucu şehit olmuştur.
Mezarı Koca Yayla 'da bulunan Mücahid Makbule Hanım'ın defin merasimini Ibrahim Ethem Bey aşağıdaki satırlarla anlatır.
"Defnederken bütün efrat çocuk gibi ağlıyordu. Nasıl ağla­nsın ki, sekiz ay dağlarda, karda, çamurda bizimle beraber gezmiş, yatmış ve düşmanla harp etmiş, kadın olmakla beraber mili istiklâl mücadelesinin muvaffakiyetle neticeleneceğine kanaat getirerek azım ve sebat ile erkeklere büyük bir numune ve medar-ı teşvik olmuş bir arkadaşı kara toprağa, kanlı elbiseleri, kanlı çizmeleriyle gömüyor ve zevci de mezarın başında kendinden geçmiş olduğu halde avazı çıktığı kadar feryad ederek, ağlıyordu.
Nasıl ağlanmaz ki 22 yaşında dan genç Gördes kızımın gür ve kumral saçları başın­dan ileri yere uzanmış, zalimi düşman kurşununun akıttığı beyni bu uzun. saçlar üzerine bir nur gibi akmış, hayata doymak değil, hayatin zevkini henüz tatmağa başlamış ve görmüş, gözleri yarı açık, süzgün ve ağlar bir vaziyette.
Bu ilahi manzara, bu levha-i hazin ve matem karşısında ağlamamak mümkün mü? Evvela Türklük Türk kadınlığı, saniyen, Gördes salisen ailesi, Makbule Hanım'la ne kadar iftihar etse sezadır.
Bu asırların, batınların nadir yetiştirdiği mücadele-i millîyenin doğurduğu bir zâde-i fıtrat idi.
Öyle ümit ederim ki şu kadının namı hatıra-i millette unutulmaz...



Linkback: Makbule Efe

17 MART 1922 tarihinde Akhisar-Sındırgı sınırında bulunan KOCAYAYLA'da şehit düşen Makbule'yi ölümünün 97. yılında saygıyla anıyoruz. Kurtuluş Savaşı Kahramanımız Makbule ve şehit edilişi hakkında Kaymakam Ibrahim Ethem Bey Demirci Akıncıları isimli kitabında şöyle diyor:

"Makbule Hanım aslen Gördesli ve iyi bir aileye mensup Ali Usta zade Abdullah kerimesi ve asil bir Türk kadını idi. Yaşı yirmiye ulaşmayan Makbule Hanım, 1921 yılında Halil Efe ile Demirci'de evlenmiş ve iki ay sonra dağlara çıkılmış olduğundan bizimle birlikte sürekli dağlarda gezmiş ve hiçbir zaman kocasından ayrılmamıştı. Efradın çoğundan iyi ata biner, tehlike anında en evvel silahı eline almış görülürdü.

Işte bu kadar ideal, millici. mefkureci olan Makbule Hanımı maateessüf Kocayayla'da defnettik. Defnederken bütün efrad çocuk gibi ağlıyordu. Nasıl ağlamasın ki, sekiz ay dağlarda, karda, çamurda bizimle beraber milli istiklal mücadelesinin muaffakiyetle neticeleneceğine kanaat getirerek azim ve sebat ile erkeklere büyük bir numune ve medar-ı teşvik olmuş bir arkadaşı kara toprağa kanlı elbiseleri, kanlı çizmeleriyle gömüyor ve kocası da mezarın başında kendinden geçmiş olduğu halde avazı çıktığı kadar feryad ederek ağlıyordu.

Evvela Türklük, Türk kadınlığı, saniyen Gördes, salisen ailesi Makbule Hanımla ne kadar iftihar etse sezadır. Bu asırların, batınların nadir yetiştirdiği, milli mücadelenin doğurduğu bir zade-i fıtrat idi.

Öyle ümit ederim ki, bu kadının adı milletin hatırasında unutulmaz."

Onun ve Kurtuluş Savaşımızın tüm şehit ve gazilerinin anısı önünde saygıyla eğiliyoruz.