Ana Menü Sindirgidedeler Köyü

ÞABAN: (Ar.) Er. 1. Aralık, fasıla. 2. Hicri, Kameri ayların sekizincisi, üç ayların ikinci ayı.

ÞABEDDIN: (Ar.) Er. - Din topluluğu, cemaati. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

ÞÂDÂB: (Fars.) Er. - Suya kanmış, sulu, taze.

ÞÂDÂN: (Fars.) Ka. - Keyifli, neşeli, sevinçli.

ÞADI: (Fars.) Er. - Sevinç, mutluluk.

ÞADIYE: (Ar.) Ka. 1. Memnunluk, sevinç, gönül ferahlığı. 2. Güzel sesle şarkı okuyan, şiir söyleyen.

ÞADKÂM: (Fars.) Ka. - Çok sevinçli.

ÞÂDNÂK: (Fars.) Ka. - Gönlü memnun.

ÞADUMAN: (Ar.) Ka. - Sevinçli, neşeli, memnun.

ÞAFAK: (Ar.) - Güneş doğmadan az önce ufukta beliren aydınlık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞAFAKGÜN: (a.t.i) Er. -Şafak renkli, kızıl.

ÞAFAKNUR: (Ar.) Ka. -Şafak aydınlığı.

ÞAFI: (Ar.) Er. 1. Suçlunun bağışlanması için araya girip yalvaran kimse. 2. Iyileştiren, şifa veren. 3. Inandırıcı, inandıran.

SAFIYE: (Ar.) Ka. - (bkz.Şafi).

ÞAH: (Fars.) Er. 1. Hükümdar. - Birleşik isimlerde 1. ve 2. isim olarak da kullanılır:Şahbanu - Selimşah gibi.

ÞAHABEDDIN: (Ar.) Er. - Dinin yıldızı. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

ÞAHADEDDIN: (Ar.) Er. - Dinin tanıklığı. Dinin belirtisi, işareti. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

ÞAHADET: (Ar.). 1.Şahitlik etme, şahitlik, tanıklık, Kelime-i şehadet. 2. Açık, belirti. 3.Şehit olma, şehidlik. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞAHAMET: (Ar.) Er. -Şişmanlık, topluluk.

ÞÂHÂN: (Fars.) Er. 1.Şahlar. 2. Oldukça büyük boylu, yırtıcı bir kuş. (bkz.Şahin).

ÞAHandE: (Fars.) Ka. - Mutlu, memnun.

ÞAHANE: (Fars.) Ka. - Hükümdarlara yakışacak kadar güzel, eksiksiz olan.

ÞAHAP: (Ar.) Er. 1. Alev, ateş parçası. 2. Kayan yıldız, akan yıldız. 3. Cesur yürekli kimse.

ÞAHAT: (f.t.i.) Er. - Güçlü, güzel cins at, atların şahı.

ÞAHBANU: (Fars.) Ka. - Hükümdar eşi, şah hanımı.

ÞAHBAZ: (Fars.) Er. 1. Beyaz ve iri doğan. 2. Yakışıklı. Yiğit, serdengeçti. 3. Kabadayı. 4. Cömert. 5. Büyük, gösterişli, güzel mükemmel.

ÞAHBENDER: (Fars.) Ka. - Konsolos.

ÞAHBEY: (f.t.i.) Er. - Üstün nitelikli, saygın, yüce.

ÞAHDANE: (Fars.) Ka. - Iri inci tanesi.

ÞAHDAR: (Fars.) Er. - Dallı, budaklı ağaç.

ÞAHESER: (Fars.) Ka. - Değerli, üstün nitelikli. Kalıcı, değerli, üstün yapıt.

ÞAHHANIM: (Fars.) Ka. - Hanım sultan. -Şah ve hanım kelimelerinden birleşik isim.

ÞAHI: (Fars.) Er. -Şah'a hükümdara mensup, şah ile ilgili.Şahlık hüküm­darlık.

ÞAHID: (Ar.) Er. 1. Bir yerde bulunan, bir şeyi gören ve gördüğü ve bildiği şeyler konusunda bilgi veren kimse, tanık. 2. Bir akdin yapılması sırasında taraflardan birinin yanında hazır bulunan. 3. Doğrulayan, isbat eden. 4. Hz. Muhammed'in sıfatlarından.

ÞAHIDÜDDIN: (Fars.) Er. - Islam'ı seçmiş olan ve Islam'ın hak din olduğuna şahidlik eden.

ÞAHIGÜL: (Fars.) Ka. - Gül dalı.

ÞAHIKA: (Ar.) Ka. - Zirve, doruk, dağ tepesi.

ÞAHIN: (f.t.i.) Er. - Büyük boylu, kanca gagalı, yırtıcı bir kuş.

ÞAHINALP: (f.t.i.) Er. -Şahin gibi güçlü yiğit, cesur.

ÞAHINER: (f.t.i.) Er. -Şahin gibi güçlü, yiğit er.

ÞAHINHAN: (f.t.i.) Er. - Güçlü, yiğit kimse.

ÞAHINKAN: (f.t.i.) Er. - Yiğit soydan gelen, güçlü, kahraman.

ÞAHINTER: (Fars.) Er. - Çok yiğit, kahraman, şahin gibi.

ÞAHISTAN: (Fars.) Er. -Şah ülkesi.

ÞAHKAR: (Fars.). - Baş eser, en güzel eser. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞAHMELEK: (f.a.i.) Ka. - Melekler kadar güzel, güzellikte lider.

ÞAHNAZ: (Fars.) Ka. - Çok nazlı.

ÞAHNISA: (f.a.i.) Ka. 1. Hükümdar kadın, hükümdar karısı. 2. Kadınların şahı, üstün nitelikli, değerli kadın.

ÞAHNUR: (a.f.i.) Ka. 1. Kaynak, ışık kaynağı. 2. Münevver.

ÞAHRAH: (Fars.) Er. 1. Büyük işlek yol, ana yol, cadde. 2.Şaşırılması mümkün olmayan doğru ve açık yol.

ÞAHRUH: (f.a.i.) Er. - Yüce ruhlu, görkemli, üstün kişilikli kimse.

ÞAHSAR: (Fars.). - Dallık, ağaçlık, koruluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞAHSINUR: (Ar.) Ka. - Nurlu kişi, aydınlık kimse.

ÞAHSUVAR: (Fars.) Er. - Iyi ata binen yiğit kimse.

ÞAHVAR: (Fars.) Er. 1.Şaha, hükümdara yakışacak surette. 2. Iri ve iyi cins inci.

ÞAHVELET: (f.a.i.) Er. - Hükümdar çocuğu.

ÞAHZAT: (f.a.i.) Er. - Saygıdeğer kimse. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

ÞÂHZÂDE: (Fars.) Er. -Şehzade, şah oğlu, hükümdar çocuğu.

ÞAIK: (Ar.) Er. - Istekli, hevesli.

SAIKA: (Ar.) Ka. - Istekli, hevesli, şevkli.

ÞAIR: (Ar.) Er. -Şiir yazan kimse, ozan.

ÞAIRE: (Ar.) Ka. - Kadın şair, daha çok unvan olarak kullanılır.

ÞAKAR: (Tür.) - Yiğit, cesur. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞAKAYIK: (Ar.) Ka. - Bahçelerde yetiştirilen, pembe, kırmızı alaca çiçekler açan, çok yıllık süs bitkisi.

ÞAKIR: (Ar.) Er. -Şükreden, durumundan memnun olan. Allah'a şükreden. Kur'an'da çok sık geçen kelimelerden biridir.

ÞAKIRE: (Ar.) Ka. - (bkz.Şakir).

ÞAKRAK: (Ar.) Er. - San asma nevinden bülbül gibi öten bir kuş.

ÞAMIH: (Ar.) Er. - Yüksek, görkemli.

ÞAMIHA: (Ar.) Ka. 1. Yüksek, gösterişli. 2. Kibirli.

ÞAMIL: (Ar.) Er. -Şümulü bulunan, içine alan, kaplayan, havi. Ünlü Kafkas Türk liderlerinden Dağıstan aslanıŞeyhŞamil.

ÞAMILE: (Ar.) Ka. - (bkz.Şamil).

ÞANAL: (Tür.) - Ünün yayılsın, tanınmış şanlı bir insan ol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞANALP: (Tür.) Er. - Ünlü, şanlı, tanınmış kimse.

ÞANER: (Tür.) Er. - Ünlü kimse.

ÞANLI: (Tür.) 1. Ün, şöhret. 2. Hal durum. 3. Debdebe, gösteriş, haşmet. 4. Yüksek makam rütbe. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞANLIBAY: (Tür.) Er. - Tanınmış, ünlü kimse.

ÞANVERI: (Fars.) Ka. 1. Iri ve iyi cins inci. 2. Hükümdara yakışan, hükümdara uygun.

ÞAPÛR: (Fars.) Er. - Iran hükümdarlarından üç şahsın adıdır.

ÞARANI: (Ar.) Er. - Gür ve uzun saçlı kimse. Islam tarihinde bu isimde birçok meşhur vardır.

ÞARBAY: (Tür.) Er. - Kentli, şehirli kimse.

ÞARIK: (Ar.) Er. - Doğup parlayan, parlak.

ÞÂTI: (Ar.) Er. - Kıyı, kenar.

ÞATIR: (Ar.) Er. 1. Neşeli, şen. 2. Büyük bir kimsenin atı yanında gitmekle vazifeli ağa.

ÞAYAN: (Fars.) Ka. - Uygun, yakışır, münasip, layık.

ÞÂYESTE: (Fars.) Ka. - Layık uygun, münasip.

ÞÂYGÂN: (Fars.) Ka. 1. Layık, yakışır, münasip, yansır. 2. Ucuz, bol, çok.

ÞAYLAN: (Tür.). 1. Çok övünen, gururlu kimse. 2. Sevinçli, neşeli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞAZI: (Fars.) Er. - (bkz.Şadi).

ÞAZIMET: (Ar.) Ka. - Kimseye benzemeyen, farklı, tek, eşsiz.

ÞAZIYE: (Ar.) Ka. - (bkz.Şadiye).

ÞEBAB: (Ar.) Er. - Gençlik, tazelik. -Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır.

ÞEBEFRUZ: (Fars.) - Geceyi aydınlatan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞEBIB: (Ar.) Er. - Gençlik, tazelik.

ÞEBHAN: (Fars.) Er. - Gece öten bir cins bülbül.

ÞEBNEM: (Fars.) Ka. - Havada buhar durumundayken gecenin serinliğiyle yerde ya da bitkilerin üzerinde toplanan su damlacıkları, çiğ.

ÞEBNUR: (a.f.i.) Ka. - Gecenin nuru, gecenin ışığı, aydınlığı.

ÞEBYELDA: (Fars.) Ka. - Yılın en uzun gecesi (22 Aralık).

ÞECAAT: (Ar.) Er. - Yiğitlik, cesurluk, korkusuzluk, kalb metinliği.

ÞECAADDIN: (a.b.i.) Er. - Dinin kahramanı, dinin yiğidi.

ÞECI: (Ar.) Er. - Cesur, yürekli, yiğit.

ÞECIA: (Ar.) Ka. - (bkz.Şeci).

ÞEFAADDIN: (Ar.) Er. - Dinin, Allah ile kul arasınadaki aracılığı, dinin şefaati. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

ÞEFAAT: (Ar.) - Birinin suçunun bağışlanması ya da dileğinin yerine getirilmesi için o kimseyle başkası arasında yapılan aracılık, dua. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞEFAATI: (Ar.) Er. -Şefaatle ilgili.

ÞEFAKAT: (Ar.) Ka. -Şefkat, acıyarak ve esirgeyerek sevme.

ÞEFI: (Ar.) Er. -Şefaat eden. (bkz.Şafi).

ÞEFIK: (Ar.) Er. -Şefkatli, acıması olan, esirgeyici.

ÞEFIKA: (Ar.) Ka. - (bkz.Şefik).

ÞEFKAT: (Ar.). - Sevecenlik, acıma ve sevgi duygusu. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞEHADET: (Ar.). - (bkz.Şahadet).

ÞEHALEM: (f.a.i.) Er. - Evrenin hükümdarı.

ÞEHAMET: (Ar.) Er. - Zeka ve akılla birlikte olan yiğitlik, cesaret.

ÞEHBA: (Ar.) Er. 1. Kır, akçıl. 2. Haleb şehri.

ÞEHBAL: (Fars.) Ka. - Kuş kanadının en uzun tüyü.

ÞEHID: (Ar.). 1. Allah yolunda canını feda eden müslüman, Islam uğruna ölen müslüman, şehadet mertebesine erişen kimse. 2. Fikri, inancı, ülkesi uğruna ölenler için de teşmilen kullanılmaktadır. Vatan şehidi. 3. Erkek ve kadın adı olarak kullanılır. Ayrıca isimlerde ek yapılabilir.Şehidcan,Şehidnur,Şehidhan. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

ÞEHIM: (Ar.)Er. - Akıllı ve kurnaz yiğit.

ÞEHIME: (Ar.) Ka. - (bkz.Şehim).

ÞEHINÞAH: (Fars.) Er. 1.Şahların şahı, en büyük hükümdar. 1. Daha çok unvan olarak verilir.

ÞEHLÂ: (Ar.) Ka. 1. Koyu mavi ela göz. 2. Hafif, tatlı şaşı.

ÞEHLEVENT: (Fars.) Er. - Leventlerin şahı, boylu poslu, canlı, yakışıklı.

ÞEHMUZ: (Fars.) Er. -Şah, hükümdar soyundan gelen.

ÞEHNAZ: (Fars.) Ka. 1. Türk musikisinde mürekkep bir makam ve perde. 2. Çok nazlı.

ÞEHPER: (Fars.) Ka. - Kuş kanadının en uzun tüyü.

ÞEHRAR: (Fars.). -Şehri süsleyen, şehre süs veren. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞEHRAZAT: (Fars.) Ka. - Kendi kendine yaşayan, özgür.

ÞEHRI: (Fars.). 1.Şehirli. 2. Nazik, terbiyeli. 3. Aya ait, aylık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞEHRIBAN: (Fars.) Er. -Şehrin büyüğü, ileri geleni.

ÞEHRINAZ: (Fars.) Ka. - Türk müziğinin en eski makamlarından.

ÞEHRIYAR: (Fars.). - Padişah, hükümdar. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞEHRUD: (Fars.) Er. - Büyük çay, nehir.

ÞEHZAT: (Fars.) Er. - (bkz.Şahzat).

ÞEKIB: (Fars.) Er. - Sabır, tahammüllü, dayanıklı. - Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır.

ÞEKIBE: (Ar.) Ka. - (bkz.Şekib).

SEKIME: (Ar.) Ka. - Dayanıklılık, dayanma, karşı koyma.

ÞEKÛR: (Ar.) Er. -Şükreden, şükredici. Allah'ın isimlerinden, (bkz. Abdüşşekûr).

ÞEKÛRE: (Ar.) Ka. - Çok şükreden, şükredici, değer bilen.

ÞELALE: (Ar.) Ka. - Büyük bir akarsuyun yüksekten düşmesiyle meydana gelen büyük çağlayan, çavlan.

ÞEMAIL: (Ar.) Er. 1. Huylar, davranışlar, alışkılar. 2. Bir kimsenin dış görünüşünün özellikleri.

ÞEMDIN: (Ar.) Er. - Dinin mumu, dinin aydınlığı.

ÞEMI: (Ar.) Er. 1. Mumla, ışıkla ilgili, ışıklı. 2. Mum yapan ya da satan kimse.

ÞEMIM: (Ar.) Er. - Güzel kokan, güzel kokulu, güzel koku.

ÞEMIME: (Ar.) Ka. - Güzel kokulu şey.

ÞEMINUR: (Ar.) Ka. - Mum ışığı, mum aydınlığı.

ÞEMS: (Ar.) Er. - Güneş.

ÞEMSEDDIN: (Ar.) Er. - Dinin güneşi, dinin insanlara verdiği aydınlık. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır (Þemsettin).

ÞEMSI: (Ar.) Er. - Güneşe ait, güneşle ilgili.

ÞEMSIFER: (a.f.i.) Güneşin aydınlığı, parlaklığı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞEMSINISA: (f.a.i.) Ka. - Kadınların güneşi. Güneş gibi kadın.

ÞEMSINUR: (Ar.) Ka. - Güneşin ışığı, nuru.

ÞEMSPARE: (a.f.i.)- - Güneş parçası. Çok parlak. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞEN: (Fars.) Ka. - Neşeli, sevinçli. -Daha çok iki isimlerde kullanılır.Şener,Şenol.

ÞENAL: (f.t.i.) Er. - (bkz.Şen).

ÞENALP: (f.t.i.) Er. - Neşeli, canlı yiğit.

ÞENALTAN: (f.t.i.) Er. - (bkz. Altan).

ÞENBAY: (f.t.i.) Er. - Neşeli, sevinçli, mutlu, varlıklı kimse.

ÞENCAN: (f.t.i) - Canlı, neşeli, hareketli yapısı olan kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞENDOÐAN: (f.t.i.) - Sevinçli, neşeli ol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞENDUR: (f.t.i.) Er. - Neşeli, sevinçli olması devam etti, sürdü.

ÞENEL: (f.t.i.) Er. -Şen ve mutlu ev. Bölge, il.

ÞENER: (f.t.i.) - Mutlu, neşeli kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞENGIL: (f.t.i.) Er. - Iyi yürekli, hoş sohbet kimse.

ÞENGÜL: (f.t.i.) Ka. - Gülün en güzel hali.

ÞENGÜN: (f.t.i.) Ka. - Sevinçli, ferah gün.

ÞENAY: (f.t.i.) Ka. - Ayın parlaklığı, güzelliği.

ÞENIZ: (Fars.). - Sevinçli, mutlu iz, hatıra. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞENKAL: (f.t.i.). - Her zaman neşeli kal. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞENNUR: (f.a.i.) - Neşeli ve nurlu insan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞENOL: (f.t.i.) Ka. -Şen ve mutlu ol. - (bkz.Şenel).

ÞENSAL: (f.t.i.) Er. - Neşeni çevrene yay, herkes neşelensin.

ÞENSOY: (f.t.i.) Er. - Neşeli soydan gelen kimse.

ÞENTÜRK: (f.t.i.) Er. - Neşeli, canlı, mutlu türk.

ÞENYAÞAR: (f.t.i.) Er. - Yaşamı, neşeli mutlu geçen kimse.

ÞENYURT: (f.t.i.) Er. - Neşeli, mutlu insanların yurdu; ülkesinde yaşayan.

ÞERAFEDDIN: (Ar.) Er. - Dinin şereflisi, büyüğü. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.

ÞERAFET: (Ar.) Er. -Şerefli olma hali. Soydanlık, asalet. Hz. Muhammed (s.a.s)'in soyundan olma.

ÞERARE: (Ar.) Ka. - Kıvılcım.

ÞEREF: (Ar.) Er. 1. Yücelik, ululuk, izzet, seçkinlik. Iyi ahlak ve faziletler sonucu meydana gelen manevi yücelik. 2. Iyi ün. Iftihar edilecek şey.

ÞEREFHAN: (a.t.i.) Er. - Büyük, yüce hükümdar.

ÞEREFNAZ: (a.f.i.) Ka. - Çok nazlı.

ÞEREN: (Tür.) Er. - Tezcanlı, çevik.

ÞERIF: (Ar.) Er. -Şerefli, kutsal. Soylu temiz.

ÞERIFE: (Ar.) Ka. - (bkz.Şerif).

ÞERMENDE: (Fars.) Ka. - Utangaç, çok utanan, mahcup.

ÞERMIN: (Fars.) Ka. - Utangaç, mahcup.

ÞETARET: (Ar.) Ka. - Neşe, sevinç, şenlik.

ÞEVKET: (Ar.) Er. - Azamet, büyüklük, ululuk, debdebe, haşmet.

ÞEVKI: (Ar.) Er. -Şevkle ilgili, şevke ait, neşeli.

ÞEVKIDIL: (a.f.i..) Ka. - Gönül neşesi, gönül sevinci.

ÞEVKIYE: (Ar.) Ka. - (bkz.Şevki).

ÞEVVAL: (Ar.). - Hicri takvime göre yılın 10. ayı, ilk üç günü şeker bayramıdır. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞEYBAN: (Ar.) Er. - Saçlarına ak düşmüş yaşlı kimse. Moğol hükümdarlarından birisi.

ÞEYBE: (Ar.) Ka. - (bkz.Şeyban).

ÞEYDA: (Fars.) Ka. - Aşk çılgını, çok tutkun, aşık.

ÞEYDAGÜL: (Fars.) Ka. - (bkz.Şeyda).

ÞEYDANUR: (f.a.i.) Ka. - (bkz.Şeyda).

ÞEYH: (Ar.) Er. 1. Yaşlı adam, ihtiyar. 2. Kabile ve aşiret reisi. 3. Bir sahada üst seviyeye gelmiş, otorite. 4. Tekke ve zaviye reisi.

ÞEYMA: (Ar.) 1. Bedeninde ben veya benzer bir izi olanlar. 2. Hz. Peygamber'in süt kardeşi.

ÞEZA: (Ar.) Ka. - Kokulu şeylerin kokusu.

ÞEZERÂT: (Ar.) Ka. - Işlenmeden maddenin içinde toplanan altın parçaları. Süs olarak kullanılan inci ve altın taneleri.

ÞEZRE: (Ar.) Er. - Işlenmemiş ham altın. Süs için asılan inci ve altın.

ÞIDE: (Fars.) Er. - Parlak, ışıklı, güneş.

ÞIFA: (Ar.) Ka. - Iyi olma, kurtulma.

ÞIHAB: (Ar.) Er. 1. Kıvılcım. Akan yıldız. 2. Cesur, yürekli.

ÞIHBAN: (Ar.) Ka. 1. Kıvılcımlar. 2. Akan yıldızlar.

ÞIHABEDDIN: (Ar.) Er. - Dinin parlak yıldızı.

ÞIMÞEK: (Tür.) Er. 1. Yağmurlu havada, buluttan buluta ya da yere elektrik boşalırken oluşan, geçici ve şiddetli elektrik akımı. 2. Canlı, hızlı, coşkulu, hareketli kimse.

ÞIMÞEKER: (Tür.) Er. - Çok hareketli, canlı, hızlı kimse.

ÞIMÞEKHAN: (Tür.) Er. - (bkz.Şimşekkan).

ÞIMÞEKKAN: (Tür.) Er. - Hareketli, canlı soydan gelme.

ÞINAS: (Fars.) Er. - Anlayan, tanıyan, bilen.

ÞINASI: (Fars.) Er. 1. Tanımaya, anlamaya özgü, tanımak, bilmekle ilgili. 2. Tanzimat döneminin ünlü şairi ve gazetecisi.

ÞINAVER: (Fars.) Er. - Suda yüzen, yüzücü.

ÞINID: (Fars.) Er. - Işitme, semi.

ÞIRAZ: (Fars.) Er. - Türk müziğinde eski bir makam.

ÞIRAZE: (Fars.) Ka. 1. Kitap ciltlerinin iki ucunda bulunan ve yaprakları muntazam tutan, ibrişimden örülmüş ince şerit. 2. Pehlivan kispetinin parçası. 3. Esas, düzen, nizam.

ÞIRIN: (Fars.) Ka. - Sevimli, cana yakın.

ÞIRVAN: (Fars.) Er. 1. Iran'da bir kent adı. 2. Aslan barınağı.

ÞIRZAT: (a.f.i.) Er. - Aslan gibi güçlü, kişilikli kimse.

ÞIVE: (Fars.) Ka. - Naz, eda.

ÞIVEKAR: (Fars.) Ka. - Nazlı, edalı, işveli.

ÞÖHRET: (Ar.) Ka. -Şöhretli, ünlü, şöhreti ağızlarda dolaşan.

ÞÖLEN: (Tür.). - En üst idareci tarafından bütün halka verilen, dini ve içtimai fonksiyonları olan yemek, ziyafet. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞÜLE: (Ar.) Ka. - Alev, yalım. Alevli ateş.

ÞÜCA: (Ar.) Er. 1. Cesaretli, cesur, yiğit. 2. Aslan ve yengeç arasında yıldız kümesi.

ÞÜCEYNE: (Ar.) Ka. - Ağaçcık, nihal.

ÞÜKRAN: (Ar.). - Iyilik bilme, gönül borcu, minnettarlık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.

ÞÜKRIYE: (Ar.) Ka. - Iyilik bilme, minnettarlıkla ilgili, iyilik bilen.

ÞÜKRÜ: (Ar.) Er. -Şükretme, minnettarlıkla ilgili.

 ŞÜKUFE: (Fars.) Ka. - Çiçek. Süslemede çiçek motiflerine dayanan bir tarz.
Linkback: Þ Harfi