Arif Nihat Asya

[sindirgidedeler]

Arif Nihat Asya
Þair
Arif Nihat Asya, milliyetçi şiirleriyle tanınan ve Adana'nın kurtuluş günü olan 5 Ocak günü yazdığı ünlü "Bayrak" şiirinden dolayı "Bayrak şairi" olarak da anılan Türk şairdir. Vikipedi
Doğum: 7Şubat 1904, Çatalca
Ölüm: 5 Ocak 1975, Ankara
Kitaplar: Ses ve toprak, Top sesleri, Dualar ve âminler, Bir bayrak rüzgar bekliyor, Kökler ve dallar: şiirler
Linkback: Arif Nihat Asya

[sindirgidedeler]

KIBRIS NOTLARI-1
ARIF NIHAT ASYA'NIN BAKIÞIYLA KIBRIS-1
Arif Nihat, 1959 Ekim ayından 1961 Ağustosuna kadar, iki yıla yakın bir süre Kıbrıs'ta edebiyat öğretmenliği yaptı. Çok sayıda öğrenci yetiştirdi. Geniş bir çevre ile ilişki kurdu. Sanat faaliyetlerine katıldı. Kıbrıs Türklerinin var olma mücadelesine önemli fikrî katkıları oldu. Kıbrıs'ı kültürüyle, tabiat güzellikleriyle, insanlarıyla.. tanıdı; tanıttı. "Akdeniz'in ellere kalmış kuğusu" olarak gördüğü, "Zümrüt Ada" iken "Mercan Ada"ya döndüğünü görüp kahrolduğu Kıbrıs için üç yüz civarında şiir söyledi. Bu yüzden ona –Bayrak şairi ünvanı saklı kalmak şartıyla- "Kıbrıs şairi" dense yeridir.
"Kapılar" başlıklı "Kuşlar yakın akrabâ, çiçekler tanıdık; / Yüzler mütebessim, uzanan eller ılık; / Bir gölge ararken kapılar buldun açık.. /Servet, yürü... gurbette değiliz artık!" rubaisi de gösteriyor ki Arif Nihat, Kıbrıs'ı öz yurdu gibi benimsemiştir.
Kıbrıs Rubaileri (*) kitabının ilk şiiri şudur:
FIRÇA
Kıbrıs, beğenip seçtiği yerdir çiçeğin:
Çıkmış gibi fırçasından Ismet Güney'in(**)
Her renk, cevap verir dönüp seslenene;
"Al, mor!" diye siz de seslenip deneyin!
"Çiçek" denildiğinde akla gelmesi gereken ve şairin dediği gibi "çiçeğin beğenip seçtiği" yerlerden biridir Kıbrıs. Sarısından pembesine, alından moruna, aralıklarla değişen renkleriyle çiçekler, gerçekten, ovaları yamaçları, bahçeleri bir ressamın tuvaline çevirir. Uzun süre damla yağmurun düşmediği yaz aylarında bile o çiçekleri canlı tutacak bir iklimi (belki de iksiri) vardır Kıbrıs'ın. Ne yapıp edip suyunu bulan Cemile (Begonvil), sanki bu iklimin çiçeğidir.Şeffaf bir kâğıttan yapılmış gibi duran, canlı mı yoksa kuru mu olduğu zar zor anlaşılan yapraklarıyla kimi al, kimi mor, kimi zaman beyaz Cemileler, "dönüp seslenene cevap verir" Arif Hoca'nın dediği gibi...

(*) Kıbrıs Rubaileri, altı kitaplık Rubâiyyât-ı Ârif serisinin ikinci kitabıdır. Kıbrıs için yazılmış 268 adet rubaiyi içine alan bu kitabın ilk baskısı Türkiye Milli Talebe Federasyonu yayınları arasında, 1964 yılında yapılmıştır. Defne Yayınları arasında çıkan ikinci baskı (1967), ilavelidir. Üçüncü baskısı 1976 yılında Kültür Bakanlığınca yapılmıştır. Eserin Ötüken Neşriyat tarafından yapılan dördüncü baskısı "Arif Nihat Asya Bütün Eserleri" adlı serinin ilk baskısı 1976'da yapılan "Þiirler:6 Rubâiyyât-ı Ârif I" cildinin içindedir.
(**) Ismet Vahit Güney (Limasol,1923-Lefkoşa, 23 Haziran 2009; sanatçının doğum tarihi, birçok internet kaynağında 1932 olarak gösterilmektedir. Ancak, II.Dünya Harbinde asker olduğu ve ilk kişisel sergisini 1947'de açtığı dikkate alınırsa, doğrusunun 1923 olduğu anlaşılır. Bilgisine başvurduğumuz, Kıbrıs'ın yetiştirdiği değerlerden 1930 doğumlu, araştırmacı Harid Fedai 23 Ocak 2015 tarihinde yaptığımız telefon görüşmesinde, tanıdığı Ismet Güney'in kendisinden 6-7 yaş büyük olduğunu ifade etmiştir.) : Kıbrıslı Türk ressam. II. Dünya Savaşı'nda Ingiliz ordusunda görev yaptı. O yıllarda Ingiltere yönetiminde bulunan Filistin'e bağlı Hayfa'daki Ingiliz Askeri Akademisi'nde askeri konuların yanı sıra resim eğitimi de aldı. Ilk resim sergisini 1946'da açtı. Kişisel sergi açan ilk Kıbrıslı Türk ressamdır. 1956-1960 arasında Ibrahim Çallı atölyesinde çalıştı. Onun izlenimci (empresyonist) sanat anlayışından etkilendi. 1948'den 1977'ye kadar Lefkoşa Türk Erkek Lisesi'nde resim ve sanat tarihi öğretmenliği yaptı.
1986 yılında KKTC Kültür Sanat Hizmet Ödülü'nü aldı. Bugün Güney Kıbrıs Rum Yönetimi bayrağı olarak kullanılmakta olan Kıbrıs Cumhuriyeti bayrağı ve devlet arması onun çizimidir. Lefkoşa'da öldü; Cumhurbaşkanı Mehmet Ali Talat dahil, büyük katılımlı bir törenle, Lefkoşa Mezarlığı'na gömüldü. Arif Nihat Asya'nın mesai arkadaşı ve Kıbrıs'taki yakın dostlarından biriydi. (S.YILDIZ, OCAK 2015)

[sindirgidedeler]

1962Şubatında gazeteler şöyle bir haber yayımlamışlar: "........'nın ....... köyünde geceleyin bir evden, sussun diye dışarı attıkları beş yaşındaki Cahide'yi almaya gidince bulamadılar. Sabaha kadar aradılar.. Sabahleyin uzaklarda bir el bulundu."
Bu, hiçbir duygu ifade etmeyen haber, o sıralarda gazete muharrirliği de yapan Arif Nihat'a uzun bir yazı yazdırmış. Gazetecinin olduğu gibi ortaya koyduğu "hayat", şair-muharririnin kaleminde bir duygu yumağı haline gelmiş:
"...
Karanlıklarında neon ışıkları değil, kurt gözleri parlayan gece ve kurtlar sofrasında tadımlık bir çocuk: Beş yaşındaki Cahide...
Bu sofradan arta kalan mini mini bir el: Cahide'nin eli.
...
Seni canavarların ağzına uzatanlar, sessizliğin ne demek olduğunu henüz bilmiyorlardı... bunu şimdi anladılar Cahide...
...
Eldivenini unutur gibi elini unutmuşsun.. Sakladık.. Gel, al da öyle git Cahide!.. Ama lüzumu kalmadıktan sonra eli ne yapacaksın! Yalnız kuzuların değil, kızların da kurtlar için büyütüldüğü köylerimiz var... iftihar edebiliriz.
Arkandaki beş baharı derleyip toplayıp götürdün: bize bir el kaldı... köyünde sahibini ilelebet arayacak bu el şahadet parmağıyla bir yeri mi, bir şeyi mi, bir kimseyi mi gösteriyor? Yoksa gösterdiğin ben miyim?
Masalların Kesikbaş'ı yerine Cahide'nin eli!
Ağladığımıza bakma ki biz böyleyiz: bir yandan kurt olur, Cahide'yi kaparız, bir yandan da Cahide oluruz; kurtlar yer bizi..." (11Şubat 1962)